سیلیس کلوئیدی نوع کم سدیم/سیلیکا سل به دلیل پراکندگی و پایداری خوب، در بسیاری از زمینه‌ها مانند پوشش‌ها، مواد غذایی، سرامیک و دارو به طور گسترده استفاده می‌شود. پراکندگی یک مشخصه مهم برای توزیع یکنواخت ذرات در محلول کلوئیدی است که مستقیماً بر عملکرد و اثرات کاربرد محصول تأثیر می گذارد.

1. اندازه ذرات
اندازه ذرات یک عامل مهم موثر بر پراکندگی کلوئیدی است. اندازه ذرات سیلیس کلوئیدی کم سدیم معمولاً بین 5 تا 50 نانومتر است. هرچه اندازه ذرات کوچکتر باشد، سطح بزرگتر است و در نتیجه نیروی برهمکنش بین ذرات افزایش می یابد. ، در نتیجه پراکندگی آن را بهبود می بخشد. سیلیس با اندازه ذرات کوچک می تواند بهتر در مایعات پراکنده شود و محلول های کلوئیدی پایدار تشکیل دهد. با این حال، اگر اندازه ذرات خیلی کوچک باشد، ممکن است منجر به تجمع بین ذرات شود، بنابراین اندازه ذرات باید از طریق فرآیندهای مناسب در طول فرآیند آماده‌سازی کنترل شود.

2. مقدار pH
pH کلوئید تأثیر قابل توجهی بر پراکندگی دارد. مقدار pH بار روی سطح ذرات کلوئیدی را تغییر می دهد و در نتیجه بر دافعه متقابل و انسجام بین ذرات تأثیر می گذارد. به طور معمول، مقدار pH سیلیس کلوئیدی کم سدیم باید بین 6 تا 9 کنترل شود. در این محدوده، بارهای روی سطح ذرات کلوئیدی به طور مساوی توزیع می شوند که دافعه الکترواستاتیکی بین ذرات را افزایش می دهد و به بهبود پراکندگی کمک می کند. اگر مقدار pH خیلی کم یا خیلی زیاد باشد، ممکن است ذرات به دلیل خنثی شدن تجمع کنند و در نتیجه پراکندگی آنها کاهش یابد.

3. قدرت یونی
قدرت یونی موجود در محلول نیز بر پراکندگی کلوئیدها تأثیر می گذارد. قدرت یونی بالا ممکن است باعث اثر محافظ الکترولیت شود و دافعه الکترواستاتیکی بین ذرات را ضعیف کند و تجمع ذرات را آسان‌تر کند. هنگام تهیه سیلیس کلوئیدی کم سدیم، غلظت یون محلول برای حفظ پراکندگی مناسب باید کنترل شود. استفاده از آب دیونیزه یا حلال های با قدرت یونی پایین می تواند به طور موثری پراکندگی کلوئیدها را بهبود بخشد.

4. دما
دما یک عامل فیزیکی مهم است که بر پراکندگی کلوئیدها تأثیر می گذارد. دماهای بالاتر می تواند سرعت حرکت مولکولی را افزایش داده و تجمع بین ذرات را کاهش دهد. هنگامی که دما افزایش می یابد، انرژی جنبشی ذرات افزایش می یابد و می توانند بر گرانش خاصی غلبه کنند و پراکنده بمانند. با این حال، دمای بیش از حد ممکن است منجر به کاهش پایداری کلوئید شود، بنابراین آماده سازی و ذخیره سازی باید در محدوده دمایی معقولی باشد.

5. مواد افزودنی
استفاده از مواد افزودنی تاثیر مهمی بر پراکندگی دارد. سورفکتانت ها و تثبیت کننده های مناسب می توانند پراکندگی سیلیس کلوئیدی کم سدیم را بهبود بخشند. سورفکتانت ها می توانند کشش سطحی بین ذرات را کاهش داده و ترشوندگی ذرات را افزایش دهند و در نتیجه اثر پراکندگی را بهبود بخشند. علاوه بر این، از پلیمرهای خاصی نیز می توان به عنوان عوامل محافظ برای پوشش دادن سطح ذرات برای جلوگیری از تجمع بین ذرات و بهبود پایداری استفاده کرد.

6. مخلوط کردن و هم زدن
در طی مراحل آماده سازی، روش و سرعت اختلاط و هم زدن نیز بر پراکندگی تاثیر می گذارد. هم زدن یکنواخت می تواند به طور موثر تجمع بین ذرات را کاهش دهد و پایداری کلوئید را حفظ کند. هم زدن خیلی سریع ممکن است باعث ایجاد حباب شود که بر پراکندگی اثر می گذارد. بنابراین باید با توجه به شرایط خاص، روش همزدن مناسب را انتخاب کرد.

پراکندگی سیلیس کلوئیدی کم سدیم تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله اندازه ذرات، مقدار pH، قدرت یونی، دما، مواد افزودنی و روش های اختلاط و هم زدن قرار می گیرد. با کنترل منطقی این عوامل، پراکندگی و پایداری کلوئید را می توان به طور موثر بهبود بخشید و در نتیجه عملکرد آن را در کاربردهای مختلف بهبود بخشید. درک این عوامل موثر برای بهینه سازی فرآیند آماده سازی و اثرات کاربرد سیلیس کلوئیدی کم سدیم بسیار مهم است.